Yol Yolcusu

 sonsuzluğa giden bir yol,

yolun sonu mutlu ve huzurlu,

sessizliğin kulaklarına kazıdığı soğukluk,

belkide bunlar inancımın son demleri.

ağaç kavuklarına kazılı isimler,

ve onları yiyen yaratıklar,

eş orantılıydı korkuyla,

kafamı çevirdim sakince.

birkaç mezar ama cesetleri dışarıda,

bazıları sarılmış yatıyor,

bazıları öperken ölmüş,

garip...

ne zaman ulaşacağım acaba ?

hala çok uzak gözüküyor yolun sonu,

biraz da yoruldum sanki,

değer belki sonuna.

yerlerde bazı notlar var,

alıp okumak için durdum bir an.

üstü mühürlü bir kağıt,

içinde süslü kelimeler.

şöyle yazıyordu birinde;

ömrümce nefes alıyorum,

sadece bir kez ,

mutluluğun kokusunu içime çekmek istedim,

peki söyle hatam mı ettim ?

aslında herkesin tek isteği bu değil miydi ?

bir kuple sevinç,

bir parça mutluluk,

ve bir tutam heyecan.

Bu yolda çok ceset gördüm,

Hepsinin kendine göre notları vardı.

sakince yerine bıraktım kağıtları,

attım üstüne gözyaşlarım ile imzamı.